کد مطلب:277050 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
مردمی گمنامند
مرحوم سید رضی علیه الرحمه در «نهج البلاغه» ضمن خطبه ای از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل كرده است كه آن حضرت درباره ی برخی از فتنه های آخرالزمان فرمود:
«فتن كقطع اللیل المظلم، لا تقوم لها قائمة و لا ترد له رایة، تأتیكم مزمومة مرحولة یحفزها قائدها، و یجهدها راكبها، أهلها قوم شدید كلبهم، قلیل سلبهم یجاهدهم فی الله قوم أذلة عند المتكبرین، فی الأرض مجهولون، و فی السماء معروفون، فویل لك یا بصرة عند ذلك من جیش من نقم الله لا رهج له و لا حس، و سیبتلی أهلك بالموت الأحمر، و الجوع الأغبر». [1] .
در آینده فتنه هائی همانند پاره های شب تاریك ظاهر خواهد شد كه برای جلوگیری از آن كسی قیام نخواهد كرد. [2] و هیچ پرچم [و سپاهی] كه فتنه انگیزان آنها را برای فتنه آماده كرده اند برگردانیده نخواهد شد. آن فتنه ها مانند شتری كه مهار گردیده و جل و پالان بر آن گذاشته، و سوار بر آن، بیش از حد طاقتش آن را می دواند، بسوی شما رو می آورد.
فتنه انگیزان گروهی هستند كه اذیت و آزارشان بیشتر است تا غارت نمودنشان [3] گروهی با آنان جهاد خواهند كرد و در راه رضای خدا به مبارزه آنها خواهند برخاست كه در نزد گردنكشان خوار و ذلیل و در روی زمین مجهول و ناشناخته و قدر منزلتشان معلوم نیست ولی در آسمان مشهورند. [4] .
پس هنگام پیدایش آن فتنه ها وای بر تو ای بصره از سپاهی كه بر اثر خشم و غضب خداوند پیدا می شود و گرد و غبار و صدائی ندارد. در آن هنگام زود باشد كه ساكنینت بمرگ سرخ، یعنی: كشته شدن، و گرسنگی غبارآلوده مبتلی گردند.
از این جمله كه حضرت فرموده است (هنگام پیدایش آن فتنه ها وای بر تو ای بصره) بخوبی معلوم می شود كه تمامی آن فتنه ها در عراق و مربوط به آن است.
[ صفحه 542]
سخنی از ابن ابی الحدید:
ابن ابی الحدید معتزلی در «شرح نهج البلاغه» در شرح این جمله كه حضرت فرموده است: (گروهی با آنان جهاد خواهند كرد كه در روی زمین مجهول و در آسمان معروفند) می نویسد:
اینكه امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده است: (آنها در روی زمین مجهولند بدین لحاظ است كه این گروه ناشناخته پیش از پیدایش این جهاد، گمنام بوده اند و این سخن حضرت، انذاری به پیدایش جنگ بزرگ و خونینی است كه در آخرالزمان بوقوع خواهد پیوست) [5] .
«فتن كقطع اللیل المظلم، لا تقوم لها قائمة و لا ترد له رایة، تأتیكم مزمومة مرحولة یحفزها قائدها، و یجهدها راكبها، أهلها قوم شدید كلبهم، قلیل سلبهم یجاهدهم فی الله قوم أذلة عند المتكبرین، فی الأرض مجهولون، و فی السماء معروفون، فویل لك یا بصرة عند ذلك من جیش من نقم الله لا رهج له و لا حس، و سیبتلی أهلك بالموت الأحمر، و الجوع الأغبر». [1] .
در آینده فتنه هائی همانند پاره های شب تاریك ظاهر خواهد شد كه برای جلوگیری از آن كسی قیام نخواهد كرد. [2] و هیچ پرچم [و سپاهی] كه فتنه انگیزان آنها را برای فتنه آماده كرده اند برگردانیده نخواهد شد. آن فتنه ها مانند شتری كه مهار گردیده و جل و پالان بر آن گذاشته، و سوار بر آن، بیش از حد طاقتش آن را می دواند، بسوی شما رو می آورد.
فتنه انگیزان گروهی هستند كه اذیت و آزارشان بیشتر است تا غارت نمودنشان [3] گروهی با آنان جهاد خواهند كرد و در راه رضای خدا به مبارزه آنها خواهند برخاست كه در نزد گردنكشان خوار و ذلیل و در روی زمین مجهول و ناشناخته و قدر منزلتشان معلوم نیست ولی در آسمان مشهورند. [4] .
پس هنگام پیدایش آن فتنه ها وای بر تو ای بصره از سپاهی كه بر اثر خشم و غضب خداوند پیدا می شود و گرد و غبار و صدائی ندارد. در آن هنگام زود باشد كه ساكنینت بمرگ سرخ، یعنی: كشته شدن، و گرسنگی غبارآلوده مبتلی گردند.
از این جمله كه حضرت فرموده است (هنگام پیدایش آن فتنه ها وای بر تو ای بصره) بخوبی معلوم می شود كه تمامی آن فتنه ها در عراق و مربوط به آن است.
[ صفحه 542]
سخنی از ابن ابی الحدید:
ابن ابی الحدید معتزلی در «شرح نهج البلاغه» در شرح این جمله كه حضرت فرموده است: (گروهی با آنان جهاد خواهند كرد كه در روی زمین مجهول و در آسمان معروفند) می نویسد:
اینكه امیرالمؤمنین علیه السلام فرموده است: (آنها در روی زمین مجهولند بدین لحاظ است كه این گروه ناشناخته پیش از پیدایش این جهاد، گمنام بوده اند و این سخن حضرت، انذاری به پیدایش جنگ بزرگ و خونینی است كه در آخرالزمان بوقوع خواهد پیوست) [5] .
[1] نهج البلاغه فيض الاسلام ص 301 و شرح ابن ابي الحديد ج 7 ص 102 خطبه ي 101.
[2] يعني: كسي توانائي خاموش كردن آن فتنه ها را ندارد.
[3] يعني: منظورشان از ايجاد فتنه بيشتر نابود كردن اشخاص است نه به دست آوردن غنيمت.
[4] در آسمان مشهورند يعني: مردمان خداپرست و از جان گذشته و مقرب درگاه الهي هستند كه خودپرستان و ستمگران و گردنكشان و قدرت طلبان به چشم حقارت به آنان مي نگرند و اينان براي رضاي خدا و خوشنودي او با فتنه جويان و آشوبگران مبارزه مي كنند.
[5] شرح نهج البلاغه حديدي ج 7 ص 104.